Goodbye

Januari 2004, mijn eerste blogpost was en feit. Elf jaar en acht maanden heb ik het met heel veel plezier gedaan. Deze woorden geven wellicht al aan welke richting dit logje op gaat. Chantaliaans stopt. Ik sta op een punt in mijn leven waarop ik moet kiezen om volledig voor mezelf te gaan knokken. Tijd voor bloggen kan ik op dit moment niet meer opbrengen, vooral niet omdat ik als ik iets doe, ik het goed wil doen en niet zomaar half. Als ik blog, wil ik elke dag bloggen. En dat kan ik nu niet opbrengen, en de periode die voor me ligt, is te heftig en vraagt al mijn energie en aandacht.

Ik zal zeker af en toe jullie blogs nog bezoeken en een reactie achterlaten. Ik wil jullie -als vaste bezoekers- enorm bedanken voor al die jaren dat jullie mijn blog hebben gevolgd en al die leuke reacties die ik steeds kreeg. Ze zorgden ervoor dat ik het al die jaren heb kunnen blijven doen. Voor nu moeten andere zaken voorrang krijgen. Zaken die belangrijk zijn voor de rest van mijn leven.

Lieve allemaal, Chantaliaans stopt hier en nu…

Wees altijd vriendelijk en behulpzaam

Het is een voorwaarde die ik in mijn eigen leven elke dag probeer na te streven. Sketches in Stillness heeft het leuk in beeld gebracht voor me.

Nostalgie (9)

Vandaag iets wat elk kind wel aansprak en wat we eigenlijk allemaal wel kennen: Snoep. Ook snoep kent een tijdsbeeld. Wat te denken van die hele oude kauwgomballen-automaten. En de dooprol met het oog (de dooprol bestaat nog, het oog is eruit gehaald). Zelf was ik dol op schuimblokken (en nu lust ik ze niet meer, krijg al kippenvel als ik eraan denk om erin te bijten). En tot slot de gekleurd verpakte snoepjes met allerlei zinnetjes erop, ze gingen vaak mee op vakantie.

Droprollentjes

Kauwgomballenautomaat

Gekleurd verpakte boodschap

Schuimblokken

Perfecte match

Nee, ik ga niet daten hoor. Ben meer dan tevreden en ‘in luv’ met manlief. De perfecte match wijst hier op mijn huisarts en mij. Al sinds 1993 (het jaar waarin ik mijn ongeluk(je) had waardoor ik nu uiteindelijk al meer dan 15 jaar in de rolstoel zit) zijn wij in staat om samen steeds nieuwe stappen te zetten. Stappen die zij als arts soms moet zetten, maar die ze altijd neemt met mijn karakter in het achterhoofd. Ik hou niet van pushen, ik wil de regie zelf houden. En er zijn tijden geweest dat dat voor haar als huisarts wel eens moeilijk is geweest en haar soms wel heeft doen twijfelen wat ze moest beslissen. Onlangs hebben we dit naar elkaar toe ook uitgesproken. Samen hebben we de conclusie dat we het goed gedaan hebben in al die jaren. De juiste wijze en de juiste weg. Nu gaan we samen verder, want onze weg heeft weer obstakels opgeworpen die geheel onverwacht om de hoek lagen en waar we nu samen een oplossing voor zoeken. Vandaag wil ik alleen even stilstaan bij mijn huisarts die in mijn ogen net dat beetje extra doet wat haar onderscheidt van andere huisartsen.

Vrienden

Afgelopen zaterdag plaatste Grietje in mijn reactie een heel mooi gedicht. Ik wil het vandaag zelfs als losse log plaatsen.

Mijn vrienden zijn zij
die me hun tranen tonen
zonder zich te verbergen
achter stenen handen.

Die hun zwakte delen
met mijn armzaligheid.
Die mijn woorden kleuren
tot zachtgetinte troost.

Mijn vrienden zijn zij
die me hun vreugde tonen ,
hun kleine dwaze blijdschap
hun kwetsbare ontroering.

Mijn vrienden zijn zij
die alles willen delen,
waar zij dag in dag uit
verbergen voor de wereld.

(Sofie van der Waaij)

Oud ontwerpje…

… Maar nog altijd een wijze les, zeker op dit moment.

Frans terras in Zuiden van Frankrijk

Boeken-smetvrees

Van de week las ik op een andere blog een stukje over de bibliotheek. En dat zette me eigenlijk aan het denken: waarom kom ik nooit (meer) in een bibliotheek? Als kind ging ik elke woensdag en nam dan ladingen boeken mee. Dit is echter in mijn tienerjaren minder geworden, en als volwassenen neem ik nooit een boek uit de bieb mee. Hoe komt dat? Ik denk dat ik het antwoord nu wel weet: Ik ben Chantal en ik heb boeken-smetvrees. (Lid van de AB = Anonieme Boekensmetvrezenden).

Ik vind het gewoon eigenlijk vies om een boek uit de bibliotheek mee te nemen omdat ik niet weet wie er allemaal aan heeft gezeten en met welke staat van schone handen dat was. Om nog maar te zwijgen van andere vlekken die je soms in boeken tegenkomt. Ik koop dus liever mijn boeken gloednieuw, zodat ik de eerste ben die het in handen heeft.

Less is more

Ik probeer met de titel ook maar een beetje te ‘verkopen’ dat ik op dit moment jullie blogs niet met regelmaat bezoek. De reden daarvoor is persoonlijke gezondheidsredenen. Jullie wisten al enkele weken dat er iets speelde en daar is nu een diagnose uitgerold. En die noopt mij om even wat minder op internet te zijn dan ik wellicht zou willen. Ik zal jullie blogs bezoeken daar waar mogelijk, maar heb even geduld. En bedenk maar: Less is more. Hoe minder ik langskom, hoe meer ik aan jullie denk. 🙂

Wat betreft mijn eigen blog, zal ik proberen te blijven schrijven, maar soms kan er wellicht een dag voorbij gaan zonder Chantaliaans-geleuter.

Nostalgie (8)

Vandaag een ratje-toe, maar zeker herkenbaar. Wat te denken van de donkere houten keuken, of de granieten wasbak in het oude keukentje (wellicht bij je oma), met de ruiten gordijntjes. En herken je je moeder in het beeld; met krulspelden in. Ik vond die krulspelden altijd leuk om mee te spelen, want in mijn haar had ik er weinig aan met mijn korte koppie. En dan tot slot, de bekende geur (hij is nog te koop!!!) van je oma: 4711. Voor mannen was dat toch wel Old Spice (ook nog altijd verkrijgbaar hoor).

4711

Krulspelden

Old Spice

Granieten wasbak en gordijntjes

Houten keuken

De eerste aankoop is een feit

Zoals ik al eerder schreef gaan wij hier dit najaar fors verbouwen, en bij zo’n grote verandering horen ook nieuwe meubels. En de eerste aankoop op dat gebied is een feit. Wij zijn geslaagd voor een -naar onze smaak- super gave eettafel met vier stoelen en bijpassende salontafel. Foto’s? Nee, dat houden we nog even geheim tot alles straks klaar is, dan zal ik foto’s van het eindresultaat plaatsen, als ook een verslag van de verbouwing zelf.

Both sides now

Ik weet eigenlijk niet of ik dit nummer ooit al een shier heb gepost, maar als dat wel zo is, so be it. Het is de moeite waard. Zo mooi!!!

Loslaten

Het moge duidelijk zijn dat ik momenteel in een ‘groeistuip’ zit en probeer meer in het nu te leven en het verleden te verwerken, accepteren, een plaats te geven en uiteindelijk los te laten. Oude bagage speelt me nu parten. Het is een proces en kleine sketches als deze dragen bij aan die groei naar een vrijere geest.

Vakantie

Vandaag gaat het Noorden van ons land weer aan de slag. De scholen beginnen weer en menig vader en moeder moet weer aan de slag (of is dat al een week of wat). Vorige week begonnen landelijk de Universiteiten al met hun programma’s.
Wat ik nu zo lekker vind en met dit logje wil zeggen? Dat iedereen nu aan de slag gaat, en wij ons portie nog lekker tegoed hebben. Het voordeel van laat vakantie nemen… Iedereen met tas, koffer, trein, fiets, auto etc. zien vertrekken richting werk, school of wat dan ook en weten dat jij binnenkort even niet meer hoeft. JIPPIE!!!