Nee, ik ga geen nieuw, licht erotisch boek schrijven. De onderstaande foto is waar de titel naar verwijst. Moederpoes is tint 1, en hoe wonderlijk is de natuur dat ze drie tinten grijs baart en ze ook nog op volgorde van licht naar donker bij moederpoes zogen…
Ziek zijn heeft ook voordelen. Je krijgt een overload aan poezen therapie. En ik maak graag snelle kiekjes van ze terwijl ik op de bank lig. Delen zeg ik dan maar.
Update: gisteren is er een CT-scan gemaakt en vanmiddag heb ik opnieuw een afspraak met de neuroloog om de uitslag hiervan te bespreken. Spannende dag dus. Heel langzaam zit er wel wat verbetering in mijn situatie, maar het is nog verre van goed en vooral de onduidelijke oorzaak houdt ons bezig. We blijven positief en hopen op een snel volledig herstel. Dank voor al jullie lieve reacties en steun.
Ik weet het, de laatste tijd komen er redelijk wat foto’s van Puk en Max voorbij, maar ze zijn ook zo aandoenlijk. Misschien moet ik eens overwegen ze een eigen weblog te geven 🙂
Hier zien we Max in “cool-dude”-pose. Dat kun je toch niet voorbij laten gaan als fotograaf…
En dat is wat ons Pukkedijntje vorige week was, zo moe-hoe. Van de warmte, van het jagen achter blaadjes, van het buiten spelen… van het leven! En wat kun je dan beter doen dan slapen, niets toch?
Eerder schreef ik hier al over de problemen met onze poezen. Het plasgedrag van een van onze liefjes is niet helemaal zoals dat moet zijn. We hebben inmiddels erg sterk het vermoeden dat Max de ‘probleem-plasser’ is en nadat we al alle tips en trucs hebben geprobeerd, wordt het nu helaas tijd om Max een dagje naar de kliniek te sturen. Vandaag zal hij om 8.00 uur op worden genomen door onze dierenarts. Zij gaat dan kijken of er middels vochtafdrijvers en eventueel een infuus een blaaspunctie te doen is. Daarmee hopen we dan inzicht te krijgen in de oorzaak. Zijn zijn problemen lichamelijk dan zou dat uit de tests moeten blijken. Zo niet, dan wordt het een nog grotere klus om de plasproblematiek op te lossen (daar wil ik nog even niet aan denken). Eerst maar eens zien of onze Maximiliaan iets lichamelijks onder de leden heeft. Het rare is dat ik enerzijds hoop van niet, omwille van hem. Maar anderzijds, als het niets lichamelijks is, dan is de oplossing wellicht ook veel moeilijker te vinden. Lichamelijke problemen kan de dierenarts beter oplossen zei ze me. We wachten het af. Voor vandaag moet ik in ieder geval een van mijn maatjes missen: Puk en ik zoeken maar wat troost bij elkaar.
UPDATE:
@ Allemaal, dank voor jullie medeleven, maar in overleg met de dierenarts is de opname even van de baan. Het plassen is al even ‘rustig’ en we willen hem geen onnodige stress geven door onderzoeken en opnames…
Hier in huis zijn we best actief, vooral Puk en Max, maar om toch aan hun uurtjes ontspanning te komen, mag Max het er graag van nemen op mijn schoot. Dit kiekje schoot ik afgelopen maandagavond, Pinkstermaandag. Deze grote gaap ging voorafgaand aan een tukkie van minstens 1,5 uur.
Bij thuiskomst uit Portugal zagen zowel manlief als ik dat Puk een beetje een dikke onderlip had. Aanvankelijk dachten we aan een stoeipartij met haar broer, daar lopen beiden weleens ‘schade’ op. Helaas nam de swelling niet af en besloot ik toch maar naar de dierenarts te gaan vorige week. En helaas voor Puk, er bleek meer aan de hand. Het ziet er naar uit dat ze een allergische reactie heeft op ‘iets’ (wat is nog onbekend) en dit zorgde voor een zwelling/abces in haar mondje. Ook was het aantal rode bloedcellen te hoog en had ze koorts. Al met al leidde dit tot twee injecties ter plaatse, een cortisonen en een antibiotica. Ze kreeg een antibioticakuur voor 10 dagen mee en ik moet donderdag met haar terug op controle. Ze lijkt wel aan de beterende hand, maar is nog niet mijn Pukkedijntje hoor. En dat is zo zielig… kon ze maar zeggen wat ze wilde, voelde, dacht… Helaas. Ik moet het maar doen met wat ik denk te weten… en dat is lief zijn en goed voor haar zorgen.
Momenteel kampen we met een probleempje met een van onze poezen. Een van de twee plast af en toe in de nacht op een bepaalde plaats, en dan bedoel ik niet de kattenbak. Op zich is dit al een probleem uiteraard, maar om uit te zoeken wie het is moet er hier een heuse Reallife Soap worden opgenomen. De dierenarts wil namelijk wel weten welke poes behandeld moet worden, we kunnen niet zomaar beiden laten behandelen. Nu zijn we gelukkig in het bezit van een GoPro camera en die hebben we nu in de keuken bevestigd en deze maakt gedurende de nacht elke twee minuten een opname. Hopelijk houdt de batterij het lang genoeg vol om het moment van plassen te kunnen vastleggen, en is er ook voldoende licht om de ‘probleemplasser’ te ontmaskeren. Hierna kunnen we dan eindelijk onze plicht als goede baasjes doen en hem of haar door de dierenarts laten onderzoeken. Want er is ook nog niet duidelijk of het probleem fysiek (blaasgruis o.i.d.) is, of dat er een angst-gedragsprobleem zou zijn. We hopen dus snel op uitsluitsel zodat die verhaal een vervolg kan krijgen en we straks weten wie we moeten gaan helpen.
Als ik ’s middags op de bank lig te rusten, mag ik graag eens in de AppStore op de iPhone rondkijken. En soms komen daar dan leuke nieuwe Apps voorbij. En zo ook deze week. De App heet Splash Effect en je kunt er onder andere het onderstaande resultaat mee bewerkstelligen. Ik vind het wel leuk, weer eens wat anders dan de standaard Instagram-bewerkingen.
Wat krijgen we nu? Krijgen die twee batraven van ons gewoon hun eigen post hier… in ONZE brievenbus…
Nog even een ander nieuwtje, dat er gisteren door de Paaswens op mijn blog helemaal bij in is geschoten. Die twee batraven zijn gisteren 1 jaar oud geworden. De allereerste week dat ze hier waren (7 weken oud) zagen ze er zo uit:
Max doet een dutje
Ziekige Max
Puk kijkt stoer
Puk slaapt (zoals HEEL vaak)
Wij tweetjes in Roermond
That’s me!
Nu zijn ze alweer een jaar oud…
Chantaliaans 
Reacties